a year is just too long

I realized that it has almost been a year since I last had a blogpost. I don't know why I lost complete interest, but Facebook tends to take over, and before you know it you are stalking some ex-ex-ex girlfriend of your boyfriend. It is just not productive enough.

I recently discovered and at the moment it is really exciting. I enables you to keep an online diary. So whatever is to vulgar or personal to post here, is then safely stored online. It is very convenient to vent in that manner.

This post is just an update of what is happening in my life at the moment. I just finished exams- got my results back- so that means that I have my degree!!Great News.
I plan on continuing my studies through Unisa next year by doing my honours in Afrikaans. With that I also want to do an online novel writing course that sounds very promising.


The other great news is that my friend, Mignon Klopper, is getting married tomorrow! I am very excited about that!

So my boyfriend told me there is some money in Internet Marketing, or rather SEO, so from today on I'm going to give that a try. Lets hope that I can make some money so that I can enjoy this holiday with my friends and family!

Dae van denke

Dit gaan nou al vir ‘n paar dae so aan. Ek voel anders in die oggende as wat ek in die aande voel. Dit middae terg my, en stel my voor aan ‘n nuwe resep van lewe. Die skemer glimlag, maar die nag skaterlag. Ek sal eerder in die gelag bly as die oggend wat skree en huil. Die oggend bring waarheid, maar net teenoor dit wat die nag gebeur het. ‘n Nuwe dag kan nie antwoorde gee op die verlede se vrae nie.

Dit is hoekom dit nou al vir ‘n paar dae so aangaan, dit volg nie op mekaar nie, dit soek mekaar op ander plekke. Dit is dan wanneer die self en die son nie goed genoeg is nie, daar word gesoek na gesigte in die donker. Die oe kan dalk vir my antwoord en saam met die maanlig in my siel in loer. Dit is waarna ek smag, na kennis wat die trappies van my siel kan klim, versigtig oor die pyn trap, alles wat uit hulle rakke geval het, terug kan plaas. Die boeke volgens alfabet rangskik, blomme op die tafels sit, en gaste in nooi sonder om bang te wees vir hoe ek lyk.

Verteller van my lewe

Hoe kies ‘n mens hoe dit vertel moet word? As ek dit eerste persoon sou maak, sou daar ‘n sekere selfversekerheid saam met dit moet kom. Net genoeg, want te veel sal beteken dat daar eintlik ‘n bondel onsekerheid agter die kalm glimlag wremel. Die idée van die eerste persoon vertelling is om in beheer te klink. So dus is jy dan die skepper van hoe jy wil he mense moet die realiteit rondom jou sien. Dit beteken nie noodwendig dit is waar nie. Jy kan die leser se guns wen deur om een of ander morele daad te doen, wat jou ‘n ‘goeie’ mens maak, wat dan lei tot verdere vertroue in die karakter. Of jy kan die selfs bejammerings kaart speel, sodat die naiwe leser met simpatie die bladsye blaai. Dit gaan alles oor hoe goed jy jou storie kan vertel, en hoe goed jy jouself wil laat lyk.

Dit is waar leuens inkom.

Want nou is dit nie ‘n boek wat gelees word nie, maar eerder mense wat jy mislei. Jy kry nou meer vervulling uit hierdie spel as wat jy aanvanklik gedink het. My hierdie vertelling, is jy in beheer, en as hul nie die skrywer ken nie, is die eerste persoon hulle held.

Dit is vir my interessant dat mense weg kom met hierdie leuens, aangesien daar meeste van die tyd iemand in die gesprek is wat weet wat die waarheid is. Daardie persoon wil dan nie die leuenaar in verleentheid stel nie, of dalk verleuntyd. As ek die pop in iemand anders se poppekas was, sou ek graag wou weet.

Die tweede persoons vertelling sal in sosiale omstandighede so klink:

Pietie: Anneke, wat sou jy se is jou beste eienskap?
Anneke: (Bloos en giggle) Ek weet nie, wat dink jy is my beste eienskap, Sannie?

( Sannie is natuurlik nou in die posisie waar sy vinnig ‘n bondel adjektiewe bymekaar moet gooi en dit so trouenswaardig moontlik moet oordra).

Sannie: Anneke is eerlik, snaaks, liefdevol, vriendelik, oulik en ja, man, sy is net soos awesome.

(Anneke lyk dan verbaas oor hierdie dinge asof sy dit nooit gehoor het nie, alhoewel sy wens daar was meer gese oor hoe oulik sy is).

Anneke: Aaaw, Sannie, regtig? Jys soooo ‘n goeie vriendin.


Ons is te bang om goed te praat oor onsself, dat ons ander forseer om dit te doen. Dus word daar alklaar mooi dinge oor jou gese, maar jy kan na dit nog beskeie ook wees deur verbaas te reageer daarop!

Die mens is selfsugtig en wil geprys word.

Aangesien ek nie in Stranger than Fiction is nie, is ek nie bewus van wat die alwetende verteller oor my se nie, maar ek is seker dit is nie op die oomblik baie goed nie. Dit sou nogals interessant gewees het om te kon hoor presies wat jy dink in plaas daarvan om dit te gooi in jou onderbewussyn en later nagmerries daaroor te he.

Ja, ek praat baie deurmekaar, maar die punt is ek praat, en as ek dit reggekry het om te maak dat jy tot hier lees, is ek in beheer, en verkies ek om vir myself te praat. Ek kan dit tog die beste doen.

Every you and every me

"Every You Every Me"

Sucker love is heaven sent.
You pucker up, our passion's spent.
My hearts a tart, your body's rent.
My body's broken, yours is bent.

Carve your name into my arm.
Instead of stressed, I lie here charmed.
Cuz there's nothing else to do,
Every me and every you.

Sucker love, a box I choose.
No other box I choose to use.
Another love I would abuse,
No circumstances could excuse.

In the shape of things to come.
Too much poison come undone.
Cuz there's nothing else to do,
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...he

Sucker love is known to swing.
Prone to cling and waste these things.
Pucker up for heavens sake.
There's never been so much at stake.

I serve my head up on a plate.
It's only comfort, calling late.
Cuz there's nothing else to do,
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...he

Every me and every you,
Every Me...he

Like the naked leads the blind.
I know I'm selfish, I'm unkind.
Sucker love I always find,
Someone to bruise and leave behind.

All alone in space and time.
There's nothing here but what here's mine.
Something borrowed, something blue.
Every me and every you.
Every me and every you,
Every Me...

-Placebo





Vandag is een van daardie dae. Die dag wat se naam nie aan een van die sewe behoort nie. 'n dag wat die reen my terg. Die koue maak ligte skrapies teen my siel, maar die warm kombers laat my besef dat dit kan veel erger raak.

Alhoewel meeste van my gevoelens vrees as inhoud het, is hierdie gevoel anders. Die rede omdat ek nie bang is nie, is omdat ek weet net soos al die ander dae, gaan hierdie dag ook verby gaan. Vandag se denke gaan ook verval, en indien iets in my onderbewuste vasgesteek het, gaan dit net nog 'n dag wees.

Die reen is onvoorspelbaar, soms liggies en skadeloos, ander kere oordonderend en magtig. Dit is hoe meeste dinge op die oomblik voel. Ek het te gemaklik geraak in hierdie lewe, niks is meer nuut nie, alles is intertekste met mekaar.

Ons almal gebruik mekaar. Ons hou daarvan om te se ons gee om, maar eintlik wil ons he dat die ander persoon oor ons moet omgee. " Doen aan ander wat jy aan jouself gedoen wil he" is maar net een van die tricks van lewe om jou selfsugtige begeertes te bevredig.

Hierdie dae soos vandag, maak my gewoonlik 'n bietjie te pessimisties, maar saam met die negatiwiteit, kom daar uitdagings.

Ek wil nie net warm kry nie, want soos die koue, gaan die hitte ook verby. Dit vraag is, hoe waardeer 'n mens hierdie dinge wat verby gaan. Hoe drink 'n mens tee in die reen saam met die persoon waarvoor jy die meeste omgee, sonder om te dink dat die prentjie nie perfek is nie?

Waarop ek dalk neerkom is,verwagtinge, dalk moet ons hulle nie skep nie. Dalk le die sonde daarin om te veel van ander te verwag, en dan hulle te blameer vir dit wat hulle nie doen nie.

Ek le nou hier onder twee komberse, my siel van die koue versteek, en dink aan die mense wat waarlik my hart wil warmer maak. Dan wonder ek ook, hoekom ek so graag saam met die in die reen wil gaan speel?
Wys my een persoon in roetine, wat dit nie wil breek nie. Wys vir my een persoon in chaos wat nie smag na daardie roetine nie.

Ons sal nooit tevrede wees nie. Ek waardeer dit wat ek het, maar sal beslis aanhou smag na dit wat ek nie kan kry nie. Daarom geniet ek die drama, van dae soos vandag.
Ek nooi jou uit om 'n bietjie kanse te vat, en vandag iets te doen, wat niemand van jou sou verwag nie! Dalk is daar geheime in die reen, wat net die wat kanse kan vat, sal ontdek.

Die plekke tussen my en jou

Ek wou gestraand gaan na die plek wat my laat droom. Hierdie plek is bewus van my bestaan. Hy aanvaar my en my drome. Hy wys vir my die wêreld wanneer dit mooi lyk, wanneer almal slaap. Niemand kan ons pla nie. In hierdie plek sal niemand my onthou of vergeet nie. Dit gaan oor die oomblik,die vryheid. Die ontsnapping. Dit is net ek en hy. As ek weg sou gaan van die plek sou ek weer soos myself voel. Die weergawe waarvan ek hou, nie die een wat almal verwag ek moet wees nie. Die plek grawe diep in my siel, al sit ons in stilte. Hy is versigtig, hy maak nie seer nie. Die plek fluister vir my en skree nooit nie. Ek ken myself by die plek, en ek wou jou ook daarheen vat, maar toe ek daar aankom, het hulle hekke omgesit.

Ek gaan toe na ‘n ander plek, tussen die wêreld. Die wêreld met hulle kakpraat en statuses. Ek hoort nie in julle plek nie. Julle plek sal altyd oop bly om ander wie se hekke wat gesluit is, in te nooi. Sodat ons almal saam kan sit en maak asof ons omgee oor die siel, terwyl ons net die ego’s voer.

Net 'n dag

Die Rit:

Die wind waai my gedagtes weg teen 120km/h. Vinniger. Verder.Verdwyn. Die verlede moet agter my bly. Vorentoe is onbekend, maar vorentoe is vinnig. Opsoek na iets om vandag se son spesiaal te maak. Hy mag nie sak voordat hy vir my ‘n geskenk gegee het nie. Die N1 lok my na ‘n industriële bestaan. Die musiek in my are klop, maak asseblief die deur oop-dan weer vinnig toe. Niemand anders as jy mag inkom nie. Voel jy ingeperk? Jy is saam met my vasgevang. Soos ‘n vlieër in die wind, gaan ons op en af, maar meestal af. Vinniger.

Die winkel:

‘n Klein hekkie na ‘n ander wêreld, ‘n wêreld wat al plaasgevind het. Vol geheime. Vol stories. Vol lewens. Bewyse van ‘n tydperk lank vergete. Die stof kruip by my bene op gretig om my in te suig, en deel te maak van die verlede. Hulle wil vir my ook op die rak sit om te verkoop, maar my glimlag verkoop nie my verlede nie. Grys soos die stof, die vrou agter die toonbank. Sy laat die verlede pragtig lyk,duur, sonder geraamtes. Hoekom wil sy dit nogsteeds verkoop? Iemand wou dit nie hê nie, iemand het hulle verlede laat gaan vir iemand anders om te neem. Kan ek dit doen? Die vrou is ernstig tog sag en vroulik. Haar oë probeer my oortuig, saam met die stof wat vir oulaas hul vingertjies uitsteek. Ek ontsnap en is weer in die realistiese hede. Tog het daardie winkeltjie vir my ‘n geskenk gegee.

Die terugkeer:

Oppad terug is alles stadiger. Almal moet terugkeer. Almal se son moet sak. Ek draai my venster af,maar hierdie keer suig die wind my terug. Ek gaan nie meer vorentoe nie. Diegene in die voertuie langs my lyk teleurgesteld. Frustreerde gesigte kyk vorentoe. Was hulle nie vandag weggevoer nie? Was die son hulle nie goedsgesind nie? Dalk is die geskenke net daar vir die wat dit raaksien? Ek het iets gesteel vandag, ‘n gevoel van tydloosheid, by ‘n vrou wie baie meer as ek weet. Dankie son, jy mag maar sak.

Plaas my in 'n boks en merk dit Fake

Ek is gisteraand totaal en al geruk uit my comfort zone. Die aim was ‘n girls' night, maar iets anders as gewoonlik. Een vriendin wie se naam ek eerder nie gaan mention nie, kom toe met die idée om Danskraal toe te gaan. Danskraal, wtf? Dis in Bellville, naby shoe city. Enough said. Na ‘n vreeslike lekker aand, Afrikaanse geskiedenis swot, en ‘n conversation met Niel Roos, het ek ‘n paar dinge besef.

· Afrikaners gee te maklik op; die kultuur (let wel, nie die taal nie) is basically in twee gedeel. Die wat vir bokdrol treffers is, en diè teen dit. Alle Afrikaners hou tog van braaivleis (en moet nie jok nie). So die wat teen dit is, is te bang om homself ‘n Afrikaner te noem, as gevolg van die meerderheid wat die kultuur ‘n spesifieke beeld gee. Die beeld dat alle Afrikaners van bokdrol treffers en braaivleis hou, dus verwyder hulle hulself van die kultuur, eerder as om teen die stigma te veg.

· Stellenbosch is in ‘n manier presies dit… Die wat vir Mystic en Bohemia is, en die teen dit. Nes ek wou kots in my mond toe ek Danskraal betree, is ek seker dat ander weer naar voel as hulle Bohemia instap. Dit punt is- niemand is regtig anders nie (ja, ek kom agter jy raak nou kwaad en dink jy is die spesiale een wat anders is) maar nee.

· Om anders te wees beteken nie jy moet rebel teen ander dinge nie. Die ideal met individualisme is om eerlik te wees met wie jy is, nie wie jy nie is nie. Dit is wat mense soms verkeerd verstaan. Om saam te staan (onsself te klassifiseer gee ons wel ‘n gevoel van eenheid) maar eintlik baklei ons teen mekaar! Dit is net jy wat teen jouself verloor deur jou individualisme te verkrag.

· So toe glip die idée van Afrikaner nasionalisme in- en na so bietjie leerwerk besef ek… ons het nogsteeds nie aan die verlede laat gaan nie. Afrikaner Nasionalisme het juis ontstaan deur die protes teen Britse Imperialisme (dit wat ons nie wou wees nie). Toe moes ons onsself in ‘n boksie plaas om "anders" te wees, en ons het toe riglyne geskep vir hierdie kultuur. As jy nie sekere dinge gedoen het nie, was jy nie ‘n ware Afrikaner nie, en almal wou ware Afrikaners wees.

· Dit is toe so dat hierdie ware Afrikaners die meerderheid raak, en almal wat in die meerderheid is, dink mos hulle is beter as die res… die onstaan van die NP, en die begin van apartheid. Kan enige iemand die verhouding sien?

Wat ek basically op wil neerkom is dat ons almal as Afrikaners is soveel verskillend soos wat ons dieselfde is. Ja- nogal ‘n teaser. Dit beteken eintlik- ons het dieselfde verlede, selfde onderdrukking, maar dit maak nie vir my en my boksie wyn beter as jy met jou cane en cream soda nie. Marxisme was dus reg toe hulle gesê het dat alles bepaal word deur sosiale klasse. Jy kan kies of jy daardie barrier wil breek! Klim ‘n bietjie uit jou boksie, daar is ‘n hele dansvloer daar buite, kom ons hou op om net produkte van ons omgewing te wees!